با سلام خدمت تمامی دوستان خواننده ...

من تعداد زیادی بلاگ دارم که همزمان با موضوعات متعدد به روز میشن ...

این بلاگ من در بلاگ اسکای حالتی طنز و شادی آور است و برای خشنود کردن خوانندگان محترم فعالیت خود را از امروز آغاز میکند ...

اولین مطلب ارسالی توسط من ُمطلبی در خصوص داستان زندگی پسرها از بدو تولد تا پایان دوره ی دبیرستان است .

امید میرود که شما خواننده ی گرامی را راضی گرداند !

همه ی جانوران اولین چیزی که در لحظه ی ورود به این دنیای شیر تو شیر میبینند ، چهره ی زیبا ، آرامش بخش و بی مثال مادرشان است . اما انسانها از همان بدو ورود ، علی رقم میل باطنیمان به جای چهره ی زیبای مادرمان باید قیافه ی عبوس و اخموی "ماما " را ببینیم که با عقده چنان ضربه ای به به پشتمان میزند که تا یک ساعت "ونگ" میزنیم ! چند لحظه بعد از تولد، به مدت حدود یک سال و خرده ای ، به صرف شیر مادر دعوت میشویم . هی شیر میخوریم و میخوریم تا اینکه همین طوری شیری شیری بزرگ میشویم . بعد دندان در میآوریم و سمت پلو چلو سوق داده میشویم . مادرمان در حالی که تلفنی با خاله نسرین صحبت میکند ، برنج کته کوپنی تایلندی فروشگاه تعاونی مصرف اداره ی پدرمان را لای انگشتانش میچلاند و در دهان ما میگذارد و ما هم برای تشکر ، "به به " میکنیم و به زور "بابا" یا "مامان" میگوییم تا دلشان برایمان غش برود البته تقلید صدای خروس و الاغ و کلاغ و خر و پلنگ و یوز پلنگ از جمله افکتهای اجباری است که باید از حفظ باشیم و هر چند وقت یک بار برای فامیل و دوست و آشنا و غریبه ، اجرا کنیم . در این سن ، ما خیلی عاطفی هستیم و با از دست دادن یک آبنبات چوبی 50 تومانی (یک زمان 2 تومانی بود ! کجایی جوانی که یادت به خیر !)چنان گریه میکنیم که مرغان آسمان با آن شدت تاثرنمیتوانند گریه کنند ! در هر حال بر خلاف میلمان بزرگتر میشویم و یک روز که در خانه هستیم ، حوصله مان سر میرود و به تلویزیون پناه میآوریم . کانال یک بحث سیاسیست ، کانال دو بحث اقتصادیست ، کانال سه بحث ورزش است ، کانال چهار بحث علمی است ، کانال پنج بحث خانوادگیست ، کانال شش هم راز بقاست . بنابراین مینشینیم به تماشا و در نتیجه خشن بار میاییم و در گوچه مثل سوسمار پای دوستانمان را گاز میگیریم و مثل پلنگ به صورتشان چنگ میزنیم و عین کلاغ چشمشان را در میآوریم ! به سن مدرسه که میرسیم ، از شش ماه قبل ذوق و شوق کلاس درس و مشق و معلم و ناظم و زنگ تفریح و ایستادن در صف توالت و آبخوری را داریم و شبها کیف مدرسه را بغل میکنیم و میخوابیم . بالاخره روز اول مهر فرا میرسد . صبح ساعت 4 از خانه خارج میزنیم بیرون تا به ترافیک تاریخی روز اول مهر شهر تهران بر نخوریم !به مدرسه که میرسیم با دیدن بابای مدرسه و ناظم و مدیر و معلم که همه شان میخندند و آدمهای مهربانی به نظر میآیند ، از مدرسه خوشمان میآید اما روز دوم مهر که به مدرسه میرسیم ، میبینیم که آقای ناظم به جای گل سرخ دیروزی ، اکنون شیلنگ ماشین رختشویی در دست دارد و بابای مدرسه هم با جارویشان تهدیدمان میکند . در نتیجه دلمان برای خانه و مامان و بابا و اسباب بازیهایمان تنگ میشود و میزنیم زیر گریه ! ولی کم کم به خاطر تهدیدها و داد و هوارهای پدرمان به مدرسه عادت میکنیم . وقتی اولین دیکته مان را به خانه میآوریم ، مادرمان توی سرمان میزند چرا که دختر پسر عموی خاله شهین خانم اینها همه نمراتش 20 است و ما 75/19میگیریم ! به کلاس پنجم که میرسیم ، از همان اول سال همه توی سرمان میزنند که برای امتحان نهایی خودمان را آماده کنیم و مثل چی درس بخوانیم تا قبول شویم ! بعد از اینکه در امتحان نهایی قبول شدیم ، سه ماه تابستون ، پرونده به دست به همراه مادرمان از این مدرسه به آن مدرسه میرویم و به دنبال مدیر میگردیم که از مدل سیبیل بابایمان خوشش بیاید . علاوه بر آن ، منطقه محل سکونتمان هم حتماً با منطقه ی مدرسه هم خوانی داشته باشد . بالاخره با هزار بدبختی و در به دری ، یک مدرسه راهنمایی غیر انتفاعی سبیل بابایمان را قبول میکند ولی چون دیر آمده ایم ، با پرداخت 4 برابر مبلغ شهریه ، ثبت نام میشویم و از فردا به مدرسه میرویم . چون فردا روز اول مهر است و ما فرصت نکردیم در هوای گرم تابستان عرق کنیم ، چه برسد به کلاس استخر و دوچرخه سواری و کلاس تابستانی ! وقتی روز اول مهر به مدرسه میرویم ، چون از قدیم الایام ، هفته ی اول مهر ماه ، مدرسه قاراشمیش است ، از روی بیکاری به دوستیابی مشغول میشویم . بعد از اینکه با چند نفر رفیق شدیم ، سر بحث را باز میکنی اما ناگهان موضوع گفت و گو از کارتون باحال "دیجیمون"به سایتهای اینترنتی و فیلم و عکس و اینجور چیزها کشیده میشود و ما هم که تا به حال چشم و گوشمان close بوده ، از مقطع راهنمایی خوشمان میاید . این دوره نیز با نمرات ناپلئونی میگذرد . وارد دبیرستان که میشویم ، رشته - مشته حالیمان نیست ! اولین رشته ای که جناب مشاور مدرسه پیشنهاد کرده قبول میکنیم ! روز اول مدرسه ، یک نگاه به تیپ و قیافه خودمان میاندازیم ، یک نگاه به مال بقیه ! بنابراین از فردای آن روز انقلاب به پا میکنیم . کفش میخریم یکی این هوا ، جفتی 150 هزار تومان ! سرهایمان هم که تا امروز خیلی بی بخار بوده ، از فردا دیگر خیلی با حال میشود ! چون سرمان را در حلب روغن نباتی میگردانیم تا حسابی با بخار شود ! بعد میرویم یک شلوار میخریم که 4 نفر در آن جا میشوند ! آن را تا وسط رانمان پایین میکشیم به طوری که پاچه هایش سه متر از پشت سرمان روی زمین لخ لخ کند ! سپس مبلغی کف دست " اسی جکسون " میگذاریم تا ابرویمان را بردارد . بعد در کلاس فشرده " تکنو"ی مازیار برم فانک شرکت میکنیم و انواع حرکات : سکه ای ، پرچم ، توماس ، بالانس ، اگرول ، بک ، شوت بک ، جک روی زمین ، جک روی هوا ، عقرب دو دست ، عقرب یک دست و ... را یاد میگریم و در کوچه خیابان و پارکینگ ، گل تکنو میاندازیم ! بعد اینکه حسابی حرفه ای شدیم ، هر روز بعد از مدرسه با دوستان میرویم در میدان ونک و ولیعصر و پارک ملت و میرداماد میچرخیم و حال میکنیم . در آخر سال هم از هم جدا میشویم و هر کدام میرویم دنبال زندگی خودمان !